Yaxud “qabı geri alınmır”Əli müəllim heç olmazsa poçt idarələrində qabyuyan, sabun-zad satdırıb rabitə sistemini birtəhər idarə edirdi. İndi nə sirdirsə, o, nazir vəzifəsindən atılandan bəri bizim internetimiz lap itin gününə düşübdür. Prinsipcə, itin günü bir az yanlış alınır, çünki Amundsen itə minib Cənub qütbünü kəşf eləmişdi. Bizim internetin sürəti ilə heç Biləcərini kəşf eləmək mümkün deyil.
Bir maraqlı müşahidəmi də bölüşüm: paytaxt internetini monopoliya şəklində əlinə alan “Bakinternet”in problemləri Əli müəllim vurulmazdan bir həftə öncə başlamışdı. Açığı, uzun illərin internet müştərisi olaraq ilk dəfə belə bir hal görürdüm: həm kompüterin, həm modemin bütün siqnal işıqları, texniki parametrləri internetin var olduğunu göstərirdi, ancaq internet yox idi! Bir növ, içiboş internet idi. Hal-hazırda da eyni problem qayıdıb gəlmişdir. Görəsən yapistlər içiboş internetlə nə mesaj vermək istəyirlər? Bütün iqtisadi inkişafımızın, analoqu olmayan dirçəlişin, demokratik islahatların və sairənin boş sözlərdən ibarət olduğunu biz bilirdik, indi eyni hal internetə də tətbiq edilirmi? Maraqlı prosesdir. Axı iqtidar nümayəndələri Azərbaycanda internet azadlığından, azı 70 faiz camaatın internetə çıxış imkanlarından dəm vurmağı sevirlər. Belə çıxır indən belə internetin də quruca şəklini bizə göstərəcəklər. İnternet ruhlar, cinlər kimi bir şey olacaqdır. Bill Qeytsin anası ölsün... Stiv Cobsa isə rəhmət diləyərdim, amma nə xeyri var?
Ölkəyə internet “idxal edən” başqa monopolistin - “Delta” şirkətinin açıqlamaları da maraqlıdır. Örnək üçün, deyirlər keçmiş MTN şefi Eldar Mahmudov şirkətin serverlərində xüsusi dinləmə avadanlığı quraşdırıbmış. Orda iş adamları, dükançılar arasında söhbətlərə qulaq asır, sonra şantaj edib pul alırmışlar. Kim bilir, bəlkə də bizim internet həmin dükançıların qarğışına, bəd duasına tuş gəlmişdir? “Görüm sənin internetin meqabaytsız qalsın”, “Allah serverini dağıtsın”, “Fiberoptik naqilin yansın” və sairə - bunlar bizim milli elmi nailiyyətlərimizdir. Akademiklərimiz dəm qazından boğulursa, cahillərimiz asqıranda iflic olmalıdır.
Söz vaxtına çəkər, elə indicə dostum Etibar bəy zəng vurub deyir: “YAP Siyasi Şurasının siyahısı var internetdə, orda Əli Abbasovun adının qabağından ”müvəqqəti işsiz" yazıblar, bir ona bax". Necə baxım, hələ onu düşünürəm. Ancaq yapistlərin çox nikbin olduğunu da qeyd etməliyəm. Görəsən Əli müəllim hardan bilir ki, bu işsizliyi müvəqqətidir? Bəlkə ona heç bir iş verilməyəcək? Bəlkə onu, dilim-ağzım qurusun, poçt qutusuna döndərib şəhər darvazalarından asacaqlar?
Bu yaxınlarda dükandan Ukrayna konfeti almışam, gəlirəm evə, çay içəndə baxıram ki, bu, nəsə ayrı cür dad verir. Konfetin kağızına diqqət elədim. Gördüm burda klassik saxtakarlıq üsulu - brendin oğurlanması baş veribdir. “Trufalye” adını “Trufalino”ya çeviriblər, qalan hər şey - kağızın rəngi və sairə Ukrayna məhsulunu təkrar edir. Sən demə, bunu Azərbaycanın “Veysəloğlu” şirkəti Rusiyanın Perm şəhərində düzəldib gətirir. (Bu özü də şübhəlidir). Çinin “Adidas”ı “Adibas”, “Panasonic”i “Panasonig” adıyla buraxması tipində bir saxtakarlıq üsuludur. Mən bu saxtakarlıq haqda sosial şəbəkədə yazdım, şirkətin ekspeditorlarının təşkil edilmiş hücumuna məruz qaldım. “Oğru elə bağırdı” üslubunda elə qışqırırdılar ki, sanki saxta konfeti Ukrayna şirkəti buraxıb. “Lays” çipsini saxtalaşdıran və “Liss” çipsi qayıran “Arzuna” firmasının bir yekə qardaşı da bu “Veysəloğlu” imiş. Normal hüquqi dövlət, qanunların işlədiyi ərazi olsaydı, bunlar belə işlər görə bilərdimi? Qətiyyən. İndiki halda dövlət səviyyəsində cinayətkarlara himayədarlıq edilməsi saxtakarları ruhlandırır.
Oğurluğun ömrü adətən qırx gün çəkirdi, ancaq bizim diyar uzunömürlülər diyarı sayıldığından bizdə bir az uzun alındı.
İraqda, Suriyada türkmənlərin - Türkmen Elinin başına gətirilən faciələr bir daha sübut etdi ki, müstəqilliyi ilə öyündüyümüz 5 türkdilli cümhuriyyət - Azərbaycan, Qazaxstan, Özbəkistan, Qırğızıstan və Türkmənistan əslində, özgür-zad deyillər. Bu cümhuriyyətlərin hakimiyyətləri yenə də Rusiyanın kontrolu altındadırlar.
Diqqər edin: neçə gündür Suriyada türkmənləri qətl olunur, köylərini işğal edirlər. Amma Türkiyədən başqa bir türk dövlətinin səsi çıxırmı? Adları çəkilən bu dövlətlərdən bir insani yardım, humanitar yardım edilirmi? Yox arkadaş, edilmir. Azərbaycanın, Orta Asiyanın sadə insanları etiraz edirlər, yardıma qoşmağa çalışırlar. Amma ölkələrin rəhbərləri susqunluğa qərq olublar. Dövlət deyilənlər susub. Çünki bu dövlət deyilənlərin başında Rusiyanın adamları durur. Bunu Türkiyənin indiki rəhbərliyi dərk etməlidir. Türkdilli cümhuriyyətlərində demokratiyaya dəstək verməlidir ki, sabah belə durumlarda "qardaş" deyib haray edən zaman ortada əsl qardaşlarını görsün. Daha qardaş cildində Rusiya ajanlarını yox...
Bu gün Rusiyanın üzərinə bomda yağdırdığı Suriyadakı Bayır, Bucak mahallarındakı türkmən adlanan türklər 3.900.000 kvadrat kilometrə sahib olmuş 1037-ci ildə yaradılmış Selcuklu dövlətindən günümüzə qədər o torpaqlara sahib olublar. Sosial prinsiplər əsasında idarə edilən dövlətin idarəçiləri Qəzvində, Konyada, Aksarayda, İsfahanda və digər şəhərlərdə çoxlu mədrəsə, məktəb tikib, mədəni tarix yaradıblar. Bu adamlar ən azı 1000 ildir orda yaşayırlar. Bu adamların başına bomba yağdıranlar orda nə arayır, nədir dərdləri o anlaşılmır....Xüsusi qeyd edim ki, Səlcuklu dövlətinin ərazisini göstərən bu xəritə Holland mənbələrinə məxsusdur. Yəni, vətənşüvənlərin əsəri deyil. Real xəritədir.
Bakıda - keçmiş Çapayev, indiki Təbriz küçəsində yerləşən Əbu Bəkr məscidində vəhhabilərin at oynadan vaxtıydı. Cümə namazı küçlərdə dolu olardı. Bir gün ordan keçəndə baxdım ki, sovet dövründə KQB-də işləmiş, mətbuatda az-çox tanınan simalardan biri dayanıb baxır. Ondan soruşdum ki, bu sürətlə vəhhabiləşmənin axırı necə olacaq? Günün birində bunlar ölkəni ələ keçirəcəklərmi? Dedi narahat olma, bunların çoxu opportunistlərdi. Hökumət bir az səs-küy salan kimi çoxu saqqalını qırxıb aradan çıxacaq. Sonradan o dediyi kimi də oldu. Əbu Bəkr də bağlandı.İndi son 2-3 ildə Azərbaycanda aşura mərasimlərinə on minlərlə insan qatılır. "Ya Hüseyn lebbeyk", "Hər gün aşura, hər yer Kərbala", "Kaş bu gün bu dəmdə, olaydım Kərbəlada" və s. "deyib qışqırır, "bu meydan Kərbəla meydanıdır" deyirdilər. Amma 3-4 gündə Nardaranı yerlə yeksan elədilər, heç cənazələri də vermədilər. Lənkəranda, Gəncədə özünü dindar kəsimin lideri adlandıranları həbs etdilər, ortada heç 100 adam da görünmədi. Bu millətin sələfiləri kimi, şiələri də opportunist çıxdı.
1. Tale Bağırzadə və komandasının uzunmüddətli həbsi üçün bəhanə əldə etmək.
2. Beynəlxalq aləmə Azərbaycanda da “radikal islam” təhlükəsi olduğunu və hökumətin bu təhlükə ilə ciddi mübarizə apardığı görüntüsünü təqdim etmək. Bununla da “terrorla mübarizə aparan” hökumətin avtoritar idarəetməsinə bəraət istəmək.
3. Hökumət xeyli vaxtdır xalqı şantaj edib qorxudur ki, öz haqlarınız uğrunda fəal mübarizə aparmayın, yoxsa bura da Suriya, Liviya kimi olar. Ssenari müəlliflərinin fikrincə, Nardaran “əməliyyatı” bu Suriya, Liviya söz-söhbətinə bir az inandırıcılıq qatmalı idi.
4. Sosial-iqtisadi böhran dərinləşir, hakimiyyət isə böhranı aradan qaldırmaq üçün heç bir əhəmiyyətli tədbir görə bilmir. Ona görə də, Nardaran “əməliyyatı” hökumətin gücünü və qəddarlığını nümayiş etdirməklə, cəmiyyətdə günü-gündən azalmaqda olan qorxunun bərpasına xidmət etməli idi.
5. MTN işi hakimiyyəti çox nüfuzdan salırdı. Paradoksal vəziyyət yaranmışdı. Hökumət mətbuatı öz aləmində Eldar Mahmudov, Akif Çovdarov və digərlərini ifşa edirdi, amma bütövlükdə hakimiyyət ifşa olunurdu. Çünki bu hökumətin nazir və generallarının törətdiyi dəhşətli cinayətlər ifşa olunduqca, insanlar başa düşürdü ki, həmin nazir və generallar bu əməllərində tək olmayıblar. Bu hökumətin əksər nazir və generalları həmin çirkabın içindədirlər. Nardaran “əməliyyatı” gündəmi ciddi şəkildə dəyişib, MTN işini arxa plana keçirməli idi.
Bəs bu məqsədlərə çata biləcəklərmi? Əli bəyin yazdıqlarını oxuyun. Link şərhdə.
Elə təbliğat aparılır ki, sanki ölkənin Nardarandan başqa dərdi, problemi yoxmuş. Xalqın İran rejiminə qarşı mənfi münasibətindən istifadə edib, sanki Azərbaycanı dini rejim bəlasından qurtardıqları təəsüratını yaratmaq istəyirlər. Əslində isə, bu ölkədə dünyəvi dövlət, demokartik inkişaf üçün ən böyük təhlükə məhz indiki iqtidardan qaynaqlanır.Niyə?
Çünki, təhsil səviyyəsi ilbəil aşağı düşdükcə, kütləvi savadsızlıq və cəhalət ölkə boyu yayıldıqca, getdikcə artan sosial ədalətsizlik insanlarda qəzəb və nifrət hissini qızışdırdıqca, bu dünyada ədalətə olan inam itdikcə, demokratik yolla tələbləri gerçəkləşdirməyin qarşsı kəsildikcə nə baş verir?
İnsanlar hüquqa inamlarını itirib qanundan kənar fəaliyyətlərə qoşulurlar, savadsız çoxluq din pərdəsi altında gizlənən radikal qruplaşmalırın sosial bazasına çevrilir, ölkənin gələcəyi Suriyada, Liviyada olduğu kimi fəlakətə sürüklənir.
Bunun qarşsını almağın yolu isə, bizi fəlakətə sürükləyən səbəblərin aradan qaldırılmasından keçir. Bu səbəblər isə indiki rejimin mahiyyətindən doğur.
