Heç dəxli olmadan getdilər Bəşər Əsəd kimi diktatora, xalqını bəlaya salana yardım elədilər. Bütün yeni silahlarını orda tətbiq elədilər, sınaqdan çıxardılar. Gah sualtı qayıqdan, gah gəmidən qanadlı raket atdılar. Əvəzi nədir? Sadə ruslar Putinin axmaq ambisiyalarının qurbanına çevrilib. Biri mülki olmaqla, 2 təyyarə itiriblər. 250-yə yaxın rus həlak olub. Ukrayna kimi qardaş ölkə ilə savaşırlar. Krımı guya ələ alıblar, amma ora da toksuz, enerjisiz qalıb, əsl biabırçı durumdur. Ukraynanı artıq qazla da hədələyə bilmirlər. Deyirlər Türkiyəyə qaz satmarıq. Satma. Bəs kimə satacaqsan? Şara doldurub Qızıl Meydanda oynayacaqsan? Rusiyanın Türkiyə bazarından qazandığı Türkiyənin Rusiyadan qazandığından 5 dəfə çoxdur. Bu bazarı da itirsələr, ətraflarında cəmi 2 dostları qalır: Ermənistan və İran. Əcəb ittifaqdır. Əsl ayı dostluğudur.
Səbəb nədir? Avtoritarizm. Təkəlçilik. Demokratiyanın yoxluğu. Qərarları, taleyini millət özü yeritməlidir. Bir-iki adama versən, bəla olur. Həm özünə, həm başqalarına. Bəşər Əsədi müdafiə eləməyə gedəndə özün Bəşər Əsəd olursan. Bəzi ağzıgöyçəklər hələ də Suriya probleminə görə Qərbi qınayır. Ancaq heç deyən yoxdur ki, nədən bu dövlət 50 ilə yaxındır Əsəd ailəsinin istismarı altındadır, bu ailə sülaləsi ilə haracan getmək istəyirdilər? İndi orda münbit şəraitə, gübrəliyə düşüb cücərən İŞİD, “Ən Nüsra cəbhəsi”, nə bilim, YPG kimi alaq otlarını elə Hafiz və Bəşər Əsədlər yetişdirib. Avtoritarizm, totalitarizm nə qədər uzun çəkirsə, o yıxılanda qan da o qədər çox axır. Tarix bunun saysız-hesabsız örnəkləri ilə doludur. O üzdən sivil dünyada bir şəxsin uzun müddət, dəyişmədən rəhbərlik eləməsinə qadağalar qoyan qanunlar düzəldiblər. Su da bir yerdə çox qalanda iylənir. Bizim Azərbaycanın taleyi baxımından qorxumuz həm də buna görədir. Yoxsa aldadıcı sabitliyə əl çalıb yaşayardıq. Tipik bir örnək göstərəcəyəm.
Təzəlikcə cəbhəçi Həsən Kərimov öldü. Həsən bəyi 90-cı illərdən yaxşı tanıyırdım, “Azadlıq” qəzetinin Xaqani küçəsindəki məşhur redaksiyasındakı çayçıda çox söhbətlərimiz olmuşdu. Onun ölümünə ictimai sektorda çox insan kədərləndi. Səbəb sadə idi: Həsən bəy təmiz yaşamışdı, vicdanlı yaşamışdı. AXC-Müsavat cütlüyünün hakimiyyəti dönəmində (zəhləmgetmiş yapistlər demişkən) Həsən bəy Bakının ən mərkəzində, Səbayel rayonunda icra hakimiyyətinin başçısı işləmişdi. Ancaq bir manat rüşvət almamışdı. O üzdən Yeni Günəşlidə kasıb evində yaşayırdı. Mən onun iki oğlunu da tanıyırdım. Çox sadə, mərifətli uşaqlar idilər, yazıqlar ikisi də yanılmıramsa, 2009-cu ildə, bir ayın içində, faciəli şəkildə həlak oldular. O vaxt deyirdilər bunu Həsən bəyə qarşı qəsdən ediblər. Ancaq sübutum yoxdur, bir söz deyə bilmərəm.
Sözümün canı nədir? İndi çoxlarının, bəzi məsələlərə görə elə mənim özümün də bəyənmədiyim AXC hakimiyyətində rüşvətxorluq yox idi. Əsas da ona görə ki, Elçibəy özü, necə deyərlər, “almırdı”. Əgər o hakimiyyətin hansısa rüşvətxorluq, hakimiyyətdən sui-istifadə halları olsaydı, yapistlər bunun haqqında kinolar çəkərdilər. Bircə fakt da yoxdur, təsəvvür edirsinizmi? Hətta hansısa qanunsuzluğun, müəyyən pul toplanmasının da sonunda vətən naminə, Qarabağ savaşı üçün edildiyi bilindi, o səbəbdən yapistlər qurdalamadılar. AXC dövründə Qazax Rayon İcra Hakimiyyəti başçısının xanımı hinduşka saxlayıb yerli bazarda satırdı ki, ailə dolana bilsin! Bu millət elə bir hakimiyyəti bəyənmədi. Yerinə keçi fermaları saxlayan MTN generallarının hakimiyyətini gətirdilər. “Hər xalq öz hakimiyyətinə layiqdir” fikrini sübuta yetirdik.
Deyə bilərlər AXC nə yatdı, nə yuxu görsün. Əlbəttə. Cəmi 1 il. Bəs mən yuxarıda nəyi yazmışam?! Hakimiyyəti tez-tez dəyişmək lazımdır. Ukraynada Maydan hərəkatı vaxtı belə bir yaxşı şüar yazmışdılar: “Hakimiyyət pampers kimidir, gərək tez-tez dəyişəsən”. Uşaq saxlayanlar müəyyən vaxtdan, misal üçün, 4-5 saatdan artıq dəyişilməyən pampersin necə iy verdiyini bilirlər. Yaxın Şərqdən gələn də həmin iydir.
Hiç yorum yok: